20/1/2018
Το Υπουργείο Παιδείας καλεί, με εγκύκλιό του, τους Συλλόγους Διδασκόντων να συνεδριάσουν και να αποφασίσουν, αν τα παιδιά θα αφήνουν την τσάντα τους στο σχολείο για ένα ή περισσότερα Σαββατοκύριακα κάθε μήνα. Η πρόταση του Υπουργείου εντάσσεται σε μια επικοινωνιακή και παραπλανητική τακτική που αφορά το ζήτημα της ελάφρυνσης των μαθητών και των γονιών τους από τις κατ’ οίκον εργασίες. Ένα από τα ζητήματα που έχει οξυνθεί εξαιτίας του ίδιου του εκπαιδευτικού συστήματος, απασχολεί την εκπαιδευτική κοινότητα εδώ και χρόνια και η λύση του δεν είναι δυνατόν να δοθεί από μια αποσπασματική ενέργεια, σαν την προτεινόμενη ενώ αφήνονται στο απυρόβλητο οι πραγματικές αιτίες. Είναι προφανές ότι το Υπουργείο σε τακτά διαστήματα προτείνει και προβάλλει επικοινωνιακές δράσεις που θεωρητικά απαντούν σε υπαρκτά αλλά ελάσσονα προβλήματα της εκπαιδευτικής κοινότητας (εκπαιδευτικών, μαθητών, γονέων). Με τον τρόπο αυτό «καμώνεται» ότι απαντά σε προβλήματα ενώ συνεχίζει την πολιτική που τα αναπαράγει και τα οξύνει στο έπακρο.
Ποια είναι όμως τα πραγματικά προβλήματα σχετικά με αυτά τα ζητήματα;
§ Η ποσότητα και ο βαθμός δυσκολίας της διδασκόμενης ύλης που αναπαράγουν τις ταξικές διακρίσεις
§ Η «αναγκαιότητα» παράτασης του «εργασιακού χρόνου» των μαθητών που προκύπτει από τον παραλογισμό των αναλυτικών προγραμμάτων. Ο σχολικός χρόνος προφανώς δεν αρκεί για την κάλυψη της άπειρης σε έκταση και δυσκολία ύλης
§ Η ακαταλληλότητα των βιβλίων
§ Η ένδεια υποδομών και η έλλειψη του απαιτούμενου ανθρώπινου δυναμικού για την ολοκλήρωση της σχολικής εργασίας στο σχολείο.
Η παραμονή της τσάντας των μαθητών στο σχολείο δεν έχει να προσφέρει παρά ένα ελάχιστο διάλειμμα στην απολύτως εντατικοποιημένη μαθητική ζωή με τον κίνδυνο μάλιστα να εντατικοποιήσει ακόμα περισσότερο τη σχολική καθημερινότητα. Μια τέτοια δράση θα έχει πενιχρά αποτελέσματα, εάν δε συνοδεύεται από τις απαραίτητες αλλαγές στα Αναλυτικά Προγράμματα Σπουδών, στην αναγκαία μείωση της διδακτέας ύλης των μαθημάτων και την αντικατάσταση απαράδεκτων σχολικών βιβλίων, όπως αυτών των μαθηματικών και της ιστορίας. Η έγκριση και για την επόμενη σχολική χρονιά, των ίδιων σχολικών βιβλίων, σηματοδοτεί πολύ απλά, ότι αυτή η κυβέρνηση συνεχίζει την εκπαιδευτική πολιτική των προηγούμενων, χωρίς καμία απόκλιση, σε επίπεδο περιεχομένου και διδακτικής μεθοδολογίας.
Από τη στιγμή που η ύλη των μαθημάτων παραμένει η ίδια, οι διδακτικοί στόχοι αμετάβλητοι και τα σχολικά βιβλία ίδια, είναι σαφές ότι στην πραγματικότητα, ο στόχος της ελάφρυνσης είναι προσχηματικός. Όσο προσχηματικές είναι και δηλώσεις για την κατάργηση της παραπαιδείας και της άμβλυνσης των εκπαιδευτικών ανισοτήτων και της σχολικής αποτυχίας.
Για την επίτευξη του στόχου της από-εντατικοποίησης των μαθητών και των οικογενειών τους απαιτούνται: νέα αναλυτικά προγράμματα που να συμβαδίζουν με τις ανάγκες και τις ικανότητες των παιδιών όπως ορίζονται από τα αναπτυξιακά τους στάδια, σύνταξη νέων βιβλίων, μείωση μαθητών ανά τμήμα, πραγματική παράλληλη στήριξη των μαθητών που την χρειάζονται, λειτουργία όλων των υποστηρικτικών δομών, στήριξη ολοήμερου σχολείου, αύξηση δαπανών για την παιδεία, δίχρονη δημόσια υποχρεωτική προσχολική αγωγή και εκπαίδευση, μαζικοί μόνιμοι διορισμοί εκπαιδευτικών. Αυτές είναι οι ελάχιστες προϋποθέσεις για ένα σχολείο που θα επιχειρήσει να υπηρετήσει πραγματικά τις ανάγκες των μαθητών για μόρφωση, δημιουργική και ολοκληρωμένη προσέγγιση της γνώσης και ελεύθερο χρόνο.
Τέλος, είναι οξύμωρο το γεγονός, ότι η κυβέρνηση που κατάργησε την αργία της Κυριακής, που επέβαλε τις εργασιακές σχέσεις λάστιχο, τα ατέλειωτα ωράρια κακοπληρωμένης εργασίας, που διέλυσε κάθε οικογενειακό προγραμματισμό, να αναφέρει ότι οι ενδοοικογενειακές σχέσεις θα βελτιωθούν με την παραμονή της τσάντας στο σχολείο για ένα Σαββατοκύριακο. Σε αυτές όμως τις οικογενειακές σχέσεις είναι πολύ πιθανόν να απουσιάζουν οι γονείς!!!!
Κλείνοντας να επισημάνουμε ότι το πρόγραμμα δεν είναι υποχρεωτικό. Από κανένα σημείο της εγκυκλίου δεν προκύπτει η υποχρεωτικότητα. Αυτό γίνεται καθαρό από τον τίτλο της εγκυκλίου «Έγκριση υλοποίησης δράσης με τίτλο «Η τσάντα στο σχολείο», με την οποία καλούνται οι σύλλογοι διδασκόντων να συνεδριάσουν και να αποφασίσουν σχετικά με αυτή. Ο τρόπος που είναι διατυπωμένη η εγκύκλιος έχει τον γνωστό «ΣΥΡΙΖΑίικο» χαρακτήρα, δηλαδή να τα αφήνει όλα ανοιχτά και διφορούμενα ώστε να κάνουν την δουλειά της επιβολής οι ενδιάμεσοι κρίκοι στη διοικητική πυραμίδα κι έτσι το Υπουργείο να «είναι και με τον αστυφύλακα και με τον χωροφύλακα».
Με βάση τα παραπάνω καλούμε τους συλλόγους διδασκόντων να συζητήσουν, να αποφασίσουν και α καταγράψουν ελεύθερα χωρίς καμία πίεση από οποιαδήποτε κατεύθυνση σχετικά με την υλοποίηση ή όχι του προγράμματος με βάση την αναγκαία παιδαγωγική συζήτηση και αφού εξετάσει όλα τα ζητήματα λειτουργίας που ανακύπτουν.
Οι Σύλλογοι Διδασκόντων που έχουν αποφασίσει την υλοποίηση της δράσης, θεωρώντας ότι ήταν υποχρεωτική, μπορούν να επανεκτιμήσουν ανά πάσα στιγμή τη στάση τους και να αποφασίσουν διαφορετικά.
Σε κάθε περίπτωση αν προκύψει ζήτημα ή αμφισβήτηση της απόφασης του συλλόγου διδασκόντων καλούνται οι συνάδελφοι να απευθύνονται άμεσα στο ΔΣ του συλλόγου.
ΓΙΑ ΤΟ ΔΣ
Η πρόεδρος Ο γραμματέας
Ρέππα Ντίνα Σακαρετσάνος Λάμπρος