14/2/2018
1. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ συνεχίζει με τον πιο επιθετικό τρόπο την πολιτική ΕΕ- κεφαλαίου με την πλήρη στήριξη ή ανοχή από τα κόμματα της αντιπολίτευσης (ΝΔ ψήφισε υπέρ, το ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ-ΠΟΤΑΜΙ, ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΩΩΝ υπέρ και παρών).
Η επίθεση στους εργαζόμενους και το λαό εκτός από τη συνέχιση της λεηλασίας των δικαιωμάτων, εισοδημάτων και περιουσίας ιδιωτικής και δημόσιας (νέες περικοπές, αρπαγή λαϊκής κατοικίας, ιδιωτικοποιήσεις, αύξηση φόρων, ενίσχυση της απαγόρευσης μονιμοποίησης συμβασιούχων κλπ) την ώρα που ενισχύει το κεφάλαιο (μειώση ΦΠΑ σε καζίνο! κλπ) αναβαθμίζεται ποιοτικά με μέτρα που στοχεύουν στο χτύπημα του συλλογικού αγώνα και της δράσης των σωματείων και αγωνιστών όπως δεν τόλμησε καμιά προηγούμενη μνημονιακή κυβέρνηση να φέρει (αντιαπεργιακός νόμος, ιδιώνυμο στους αγωνιζόμενους ενάντια στους πλειστηριασμούς κ.λπ.).
2. Σ΄ αυτή την κρίσιμη στιγμή οι ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ όχι μόνο δεν οργάνωσαν τον αγώνα έγκαιρα για την αποτροπή των μέτρων αλλά αρνήθηκαν να κηρύξουν έστω και μια απεργία. Αυτό αποτελεί απροκάλυπτο κυβερνητικό συνδικαλισμό και αποδοχή - στήριξη της πολιτικής κυβέρνησης-ΕΕ- κεφαλαίου. Είναι η πρώτη φορά που ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ αρνούνται ακόμα και μια απεργία διαμαρτυρίας μπροστά στην ψήφιση πακέτου μνημονιακών μέτρων και μάλιστα όταν σε αυτά περιλαμβάνεται και το χτύπημα της απεργίας!
Δεκάδες σύλλογοι κι ΕΛΜΕ στην εκπαίδευση, σε συντονισμό με εκατοντάδες σωματεία, Εργατικά Κέντρα και Ομοσπονδίες από δημόσιο και ιδιωτικό τομέα έδωσαν τη μάχη στις 12/1 και στη συνέχεια στις 15/1. Έστειλαν μήνυμα ότι μπορούμε να οργανώσουμε απεργιακή απάντηση ακόμα κι όταν ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ «ρίχνουν λευκή πετσέτα». Οι εργαζόμενοι έδειξαν ένα μέρος της δύναμης του συλλογικού και οργανωμένου αγώνα απέναντι στην πολιτική που ματώνει καθημερινά τον λαό μας για να εξασφαλίσει νέα προνόμια και κέρδη στο μεγάλο κεφάλαιο. Αυτός είναι ο μόνος δρόμος για να υπερασπιστούμε τη ζωή και τα δικαιώματά μας.
3. Οι μέρες που έρχονται χρειάζεται να γίνουν μέρες αγώνα, μέρες ανάτασης του κινήματος και πραγματικού ξεσηκωμού!!! Η «μεταμνημονιακή» εποχή για την οποία μιλάνε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και ο ΣΕΒ, φέρνει νέα μέτρα, νέα επίθεση στη ζωή μας, μια σύγχρονη εργασιακή ζούγκλα ειδικά για τη νέα γενιά. Τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων, για τα όποια κόπτονται όλα μαζί τα κόμματα «που πίνουν νερό» στο όνομα της Ε.Ε, και τα λαϊκά δικαιώματα δε συμβιβάζονται.
Μόνο στο δρόμο του αγώνα και της σύγκρουσης υπάρχει ΕΛΠΙΔΑ για τους εργαζόμενους. Η κυβέρνηση μας έχει ανακοινώσει πλήρως τα μέτρα που προτίθεται να πάρει. Το εκπαιδευτικό κίνημα οφείλει να αναπτύξει τον δικό του αγωνιστικό σχεδιασμό σε συντονισμό με το εργατικό κίνημα ενάντια στο εκπαιδευτικό μνημόνιο και αντιλαϊκά μέτρα κυβέρνησης, υπουργείου, ΕΕ, ΟΟΣΑ με στόχο την ακύρωση των μέτρων, την αποτροπή των επόμενων (Δ΄ αξιολόγηση το Μάϊο) και την ανατροπής όλου του πλαισίου Χρέους-ΕΕ-Μνημονίων, γιατί αλλιώς τα ματωμένα πλεονάσματα, τα μέτρα και η επιτροπεία θα συνεχίζουν μέχρι το 2060 χωρίς τέλος.
Κρίσιμη περίοδος για την εκπαίδευση
Η εκπαίδευση βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα. Είναι φανερό ότι επιδιώκονται χειρουργικές αλλαγές στην κατεύθυνση της επιβολής της σχολικής αυτονομίας και της λειτουργίας του φτηνού, ευέλικτου, ανταγωνιστικού σχολείου της αγοράς. Όλα τα μέτρα που προωθούνται αποτελούν κατευθύνσεις της ΕΕ και του ΟΟΣΑ. Η επιδίωξη είναι το σχολείο αυτό να λειτουργεί με όλο και λιγότερο κόστος για το κράτος, ώστε να ανταποκρίνεται στα μνημονιακά προαπαιτούμενα και να υποχρεώνεται να αναζητά πόρους από την αγορά, τους ιδιώτες (χορηγούς/επιχειρήσεις) και τους γονείς, με αντάλλαγμα την προσαρμογή του εκπαιδευτικού και μορφωτικού περιεχομένου του στις ανάγκες της καπιταλιστικής αγοράς και σε βάρος των δικαιωμάτων των μαθητών για ολόπλευρη μόρφωση και κριτική σκέψη.
Το 30ωρο, οι μηδενικοί διορισμοί, οι μετακινήσεις μαθητών, οι αλλαγές στην ειδική αγωγή, η επιδίωξη λειτουργίας νηπιαγωγείων σε παιδικούς σταθμούς και δήμους, το Νέο Λύκειο, η κινητικότητα εκπαιδευτικών και η ρευστότητα των επαγγελματικών δικαιωμάτων (ποιος διδάσκει τι και σε ποιες ηλικίες), η κατάργηση της ώρας της σίτισης ως διδακτικής, η μετατροπή διδακτικών καθηκόντων ως εξωδιδακτικά, η επιβολή καθηκόντων άλλων επαγγελμάτων στους εκπαιδευτικούς, η αυτοαξιολόγηση και η αξιολόγηση, αποτελούν το απαραίτητο περιβάλλον για την πλήρη μετατροπή του όποιου δημόσιου και δωρεάν σχολείου έχει απομείνει, σε σχολείο της αγοράς. Στην πλήρη του ανάπτυξη το σχέδιο αυτό οδηγεί σε ένα σχολείο που κατατάσσεται και κατηγοριοποιείται, που αναζητά τους μαθητές του (οι οποίοι διαλέγουν το σχολείο μέσω voucher), που το προσωπικό το διαλέγει ο manager, που αξιολογείται συνεχώς και στα κριτήρια που θέτει το κεφάλαιο για την εκπαίδευση, που δεν χρηματοδοτείται από το κράτος αλλά αναζητά το ίδιο τη χρηματοδότησή του, που προσαρμόζει το μορφωτικό του περιεχόμενο στις απαιτήσεις των χρηματοδοτών του, σε ένα σχολείο τελικά, ακόμα περισσότερο ταξικό.
Το επόμενο διάστημα:
-
Με βάση το συμπληρωματικό Μνημόνιο για την εκπαίδευση καλείται το Υπουργείο Παιδείας να φέρει προς ψήφιση μέχρι το Μάρτη του 2018: αλλαγή των δομών της εκπαίδευσης – αυτοαξιολόγηση σχολικών μονάδων, αξιολόγηση στελεχών και επιλογή στελεχών μέσω ΑΣΕΠ, αποχαρακτηρισμός της ώρας σίτισης, το νέο Λύκειο.
-
Με ανησυχία παρακολουθούμε τις εξελίξεις στην προσχολική αγωγή κι εκπαίδευση. Γιατί, ενώ θεωρούμε κατάκτηση των αγώνων του κλάδου την κατοχύρωση της 2χρονης υποχρεωτικότητας στο νηπιαγωγείο, έστω και σταδιακά καθώς και την κατοχύρωση των επαγγελματικών δικαιωμάτων των νηπιαγωγών (4-6) και των βρεφονηπιοκόμων (0-4), όπως αυτά αποτυπώνονται στο νομοσχέδιο για την Ίδρυση του πανεπιστημίου Αττικής, η μη κατάργησή άρθρων του 1566/1985 που αναφέρονται στα παιδικά κέντρα καθώς και οι δηλώσεις Γαβρόγλου-Φωτίου, δημιουργεί σοβαρές ανησυχίες για τη συνύπαρξη του διπλού δικτύου για το νηπιαγωγείο σε συνθήκες υποχρεωτικότητας! Ο κίνδυνος είναι μεγάλος! Αποκέντρωση σημαίνει μεταφορά όλων των βασικών αρμοδιοτήτων και των κοινωνικών αγαθών στους δήμους, ανάμεσά τους και της εκπαίδευσης, ώστε να λειτουργήσουν με ανταποδοτικά και ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια! Σημαίνει ότι ανοίγει ο δρόμος των παιδιών και γονιών "πελατών", των voucher και των τροφείων και των εργαζομένων "ωφελούμενων" της αθλιότητας των 8μήνων. Δίχρονη υποχρεωτικότητα στην προσχολική αγωγή/εκπαίδευση (4-6) λοιπόν, χωρίς σαφήνεια ότι αφορά το δημόσιο και δωρεάν νηπιαγωγείο και μόνο, είναι δούρειος ίππος για την αποκέντρωση.
-
Η αδιοριστία μονιμοποιείται καθώς όλα τα μέτρα του υπουργείου οδηγούν σε περικοπή – καταστροφή θέσεων εργασίας ενώ απειλούνται ακόμα και οι προσλήψεις των αναπληρωτών. Επικρέμεται η επιδίωξη της αλλαγής του τρόπου πρόσληψης με το προσοντολόγιο του ΟΟΣΑ που αν το επιτρέψουμε θα οδηγήσει σε ανατροπές και απολύσεις αναπληρωτών. Η ομηρία και περιπλάνηση των αναπληρωτών και η στέρηση ίσων δικαιωμάτων στην εργασία συνεχίζονται. Με το πιστοποιητικό παιδαγωγικής και διδακτικής επάρκειας αμφισβητούνται τα επαγγελματικά δικαιώματα του πτυχίου.
-
Αναμένεται, τέλος, η τελική έκθεση του Ο.Ο.Σ.Α για την ελληνική εκπαίδευση (Απρίλιος 2018) με νέο πακέτο μέτρων για την πλήρη προσαρμογή της ελληνικής εκπαίδευσης στο μοντέλο και τις οδηγίες του ΟΟΣΑ και της ΕΕ.
Με βάση τα παραπάνω υπάρχει ανάγκη συντονισμού των εκπαιδευτικών σωματείων χωρίς καθυστερήσεις και λογικές αναμονής και διαλόγους με το Υπουργείο. Η κυβέρνηση μας έχει ανακοινώσει τα μέτρα που θα νομοθετήσει στην εκπαίδευση τους επόμενους μήνες! Δεν περιμένουμε τις κινήσεις της! Οργανώνουμε και συντονίζουμε πανεκπαιδευτικό αγώνα σε συντονισμό με γονείς/φοιτητές/μαθητές και όλο το εργατικό κίνημα.
ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΜΟΝΗ – ΚΑΜΙΑ ΕΦΑΡΜΟΓΗ – ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ