Καταδικάζουμε τον κρατικό-κυβερνητικό κι εργοδοτικό συνδικαλισμό των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ καθώς και το συνδικαλισμό της συναίνεσης και της υποταγής της ΔΟΕ που όλο το προηγούμενο διάστημα έπαιξαν κεντρικό ρόλο για το πέρασμα της αντιλαϊκής πολιτικής. Δε θέλουν και δεν μπορούν να οργανώσουν κανένα αγώνα ανατροπής.
Αυτό φάνηκε από τη στάση της ΔΟΕ στο κίνημα του Γενάρη όπου επέλεξαν να υπονομεύσουν κάθε δυνατότητα ανάπτυξης αποφασιστικού απεργιακού αγώνα ενάντια στο προσοντολόγιο έκτρωμα. Ούτε οργάνωσαν ούτε πάλεψαν να έχουν συμμετοχή οι απεργίες που αποφάσιζαν. Τα βασικά στελέχη των ψηφοδελτίων τους στους συλλόγους και τις ΕΛΜΕ δεν απέργησαν ούτε μία ημέρα! Δεν συζήτησαν καν για απεργιακό σχεδιασμό και απλώς παρακολουθούσαν τις ημερομηνίες της κυβέρνησης κάτω από την ασφυκτική πίεση του κινήματος. Υποχρεώθηκαν να κηρύξουν τρεις 24ωρες απεργίες, κάτω από τις ασφυκτικές πιέσεις του κινήματος, που κυριολεκτικά τους ξεπέρασε, συσπειρώθηκε γύρω από τα πρωτοβάθμια σωματεία και οργανώθηκε με κέντρο αγώνα την κατειλημμένη πρυτανεία.
Μετά την ψήφιση του νόμου αρνήθηκαν να κάνουν το οτιδήποτε ενώ η 88η ΓΣ αντιπροσώπων κατά πλειοψηφία αρνήθηκε να θέσει το αίτημα Μαζικοί Διορισμοί Εκπαιδευτικών/Μονιμοποίηση ΤΩΡΑ ΟΛΩΝ των αναπληρωτών με βάση πτυχίο και αποκλειστικά ολόκληρη την προϋπηρεσία. Φαίνεται επίσης, στη στάση στο ζήτημα της αξιολόγησης με την άρνηση της πλειοψηφίας της ΔΟΕ να αποφασίσει απεργία-αποχή και να οργανώσει τις αντιστάσεις, με την αδράνειά και τη σιωπή της όλο το προηγούμενο χρονικό διάστημα. Άφησαν τον κλάδο ανοχύρωτο απέναντι στις απόπειρες της προηγούμενης και της τωρινής κυβέρνησης. Και σαν να μην έφτανε αυτό, πήραν και απόφαση «δούρειο ίππο» για αποδοχή της αξιολόγησης.
Άφησαν ανενόχλητο το υπουργείο να προχωρά τους σχεδιασμούς του για τις Ο.Ε.Υ και το κάθε ΚΕΣΥ να ερμηνεύει κατά το δοκούν τις ΥΑ και να πιέζει ή όχι προς την υλοποίησή τους.
Είναι απόλυτα προσδεμένες με την πολιτική των κυβερνήσεων και με τα κόμματα εξουσίας, τις οποίες υπηρέτησαν όλα τα προηγούμενα χρόνια. Είναι απόλυτα προσδεμένες με τα βασικά ιδεολογήματα άσκησης της σημερινής πολιτικής για το χρέος, την ανταγωνιστικότητα, την ΕΕ, το κέρδος και την κρίση.
Παραμένουν ακολουθητές της εργοδοτικής ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, της καθήλωσης των εργαζομένων, της «κοινωνικής συμμαχίας», σε μια περίοδο που με αφορμή το Συνέδριο της ΓΣΕΕ αποκαλύπτονται τα «σημεία και τέρατα» του εργοδοτικού συνδικαλισμού της νοθείας, της ανοιχτής παρέμβασης των εργοδοτών στα συνδικάτα, του διορισμού εγκάθετης διοίκησης από τα δικαστήρια.
Ο διορισμός διοίκησης από τα δικαστήρια είναι ένα ακόμα σκηνικό της σήψης και του εκφυλισμού που κυριαρχεί στην διοίκηση της ΓΣΕΕ. Όλα αυτά τα χρόνια έχει κάνει σημαία τον «κοινωνικό εταιρισμό» με την εργοδοσία και το κράτος. Η παρουσία των εργοδοτών και των μεγαλοδιευθυντικών στελεχών στα συνδικάτα, η μετατροπή της ΓΣΕΕ σε εταιρεία διαχείρισης ευρωπαϊκών, επιχειρηματικών και κρατικών κονδυλιών εκατομμυρίων, αποδεικνύουν την απροκάλυπτα φιλοεργοδοτική της στάση.
Η τακτική ελεγχόμενων αγώνων χαμηλής έντασης, η άρνηση πραγματικής σύγκρουσης και η αποδοχή των ορίων που θέτει η κυβέρνηση και η κρατική καταστολή, δημιουργούν ένα συρρικνούμενο κίνημα «αποκούμπι» δυσαρέσκειας αλλά ανίκανο να αναμετρηθεί με την κυρίαρχη πολιτική και να κερδίσει δικαιώματα που θα καλυτερεύουν τη ζωή του σήμερα αλλά και έναν κόσμο ολόκληρο αύριο.
Γι’ αυτό χρειαζόμαστε ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος, ενίσχυση των σωματείων, των συλλογικών διαδικασιών βάσης, με πραγματικό συντονισμό για την προετοιμασία αγώνων σύγκρουσης και ανατροπής και όχι διαμαρτυρίας, για τη διεκδίκηση του πλούτου που παράγουν οι εργαζόμενοι κι όχι το μοίρασμα της φτώχειας. Με συνδικάτα ταξικά, όχι κυβερνητικά και κρατικά, κόντρα στις αντιλήψεις που ξορκίζουν τους λαϊκούς αγώνες, που θέλουν τους εργαζόμενους διασπασμένους και περιχαρακωμένους, που καλλιεργούν την αναμονή και την ανάθεση θέτοντας το εργατικό-λαϊκό κίνημα σε ρόλο θεατή.
Είναι φανερό ότι στις σημερινές συνθήκες απαιτείται άλλο κέντρο αγώνα των αγωνιζόμενων που να πρωτοστατεί σε πραγματικές μάχες ανυπακοής και ανατροπής. Έχουμε ανάγκη από ένα άλλο συνδικαλιστικό κίνημα που θα έχει στην προμετωπίδα του τα ταξικά συμφέροντα των εργαζόμενων και του λαού, που θα βασίζεται στην άμεση δημοκρατία και την οργάνωση από τα κάτω, που θα συντονίζεται με όλες τις μορφές λαϊκής οργάνωσης, που θα προωθεί μορφές αλληλεγγύης και θα πρωτοστατεί στην οργάνωση αποφασιστικών αγώνων νίκης, που δε θα είναι το μακρύ χέρι του κράτους μέσα στα συνδικάτα αλλά θα επιδιώκει την ταξική ενότητα τους.
Γι’ αυτό και συμμετέχουμε:
-
στην Πρωτοβουλία Πρωτοβάθμιων Σωματείων και
-
στο Συντονισμό των Εκπαιδευτικών Σωματείων
Βασική προϋπόθεση για τη συμμετοχή μας είναι να έχουν αντίστοιχες θέσεις στα κεντρικά ζητήματα (όχι απαραίτητα ταυτόσημες) και να λειτουργούν σε ισότιμη βάση με σεβασμό και καταγραφή όλων των απόψεων που παρουσιάζονται στις συσκέψεις τους.
Προωθούμε τις συνελεύσεις αγώνα, θεωρώντας ότι σε μια δύσκολη εποχή για τα σωματεία, όπου ο κυβερνητικός συνδικαλισμός τα έχει απαξιώσει , η συμμετοχή των αγωνιζόμενων στη συζήτηση και τη λήψη των αποφάσεων πρέπει να διευκολύνεται και όχι να παρεμποδίζεται. Γι’ αυτό προωθούμε μορφές συντονισμού που επιδιώκουν όχι να εκφράζονται μόνο τα Διοικητικά Συμβούλια με τις αποφάσεις τους αλλά οι Γενικές Συνελεύσεις των σωματείων και οι επιτροπές αγώνα αυτών με σεβασμό στις συλλογικές αποφάσεις χωρίς αποκλεισμούς
ΤΟ ΠΡΟΕΔΡΕΙΟ ΤΗΣ ΓΣ