πηγή: https://www.psyspirosi.gr/2009-03-13-13-34-41/489-2011-12-02-14-08-41.html
ΜΕΡΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ...
“Μαθητής 13 χρονών αυτοκτονεί στην απομόνωση με το σχοινί που είχε δεμένο το παντελόνι του”
“Κορίτσι 4 χρονών , μαθήτρια σε ειδικό σχολείο, δένεται με ιμάντες σε κάθισμα Rifton”
“Μαθητής 14 ετών πεθαίνει από ασφυξία με λαβή που υπέστη από καθηγητή του επειδή ήταν υπερκινητικός”
“5 παιδιά 6-7 ετών δένονται από εθελοντή βοηθό δασκάλου εξαιτίας “κακής συμπεριφοράς”. Τα παιδιά δένονται είτε στα θρανία ή από τα πόδια και το στόμα τους σφραγίζεται με ταινία.”
Αυτά είναι μερικά περιστατικά καθηλώσεων και θανάτων μαθητών σε σχολεία των ΗΠΑ. Πρόκειται μόνο για κάποια από τα δεκάδες που στοιχειοθετήθηκαν νομικά και συμπεριλήφθηκαν σε έπισημη αναφορά για το ζήτημα, προς τη διαρκή επιτροπή Εκπαίδευσης της Βουλής των Αντιπροσώπων. (1)
Χιλιάδες μαθητές τη χρονιά που πέρασε, είτε υπέστησαν καθηλώσεις, είτε μπήκαν στην απομόνωση. Οι πρακτικές των καθηλώσεων και των απομονώσεων είναι ευρέως διαδεδομένες στα Δημόσια και Ιδιωτικά σχολεία των ΗΠΑ. (1,2,3,6) *
Με μία προσεκτική ματιά φαίνεται ότι η εφαρμογή των καθηλώσεων και της απομόνωσης θεσμοθετήθηκε στις εκπαιδευτικές περιφέρειες ως ,σχεδόν, φυσικό επακόλουθο μιας μακρόχρονης “ιδρυματικής κληρονομιάς” αλλά και μιας σειράς επίσημων πολιτικών και μεταρρυθμίσεων που αφορούν στο πεδίο της Εκπαίδευσης, στην Ψυχική Υγεία και στον τομέα της Δημόσιας Ασφάλειας. Κοινά χαρακτηριστικά των πολιτικών αυτών είναι η έμφαση στο δίπολο “Ασφάλεια” - “Επικινδυνότητα” υπό τα δόγματα της “Μηδενικής ανοχής” (“Zero Tolerance”) και της διαχείρισης “Καταστάσεων εκτάκτου Ανάγκης”.(2,3,4,5,29,33)
Γεγονότα ορόσημα, γύρω από τα οποία διαδόθηκαν ,υπό μορφή επιδημίας, τα δόγματα αυτά ήταν “Το μακελειό στο λύκειοColumbine” (1999), τα γεγονότα της 11ης Σεπτέμβρη 2001. (7,8,9,16,33,)
Αν και οι διεργασίες που οδήγησαν στην εγκαθίδρυση ακραίων κατασταλτικών πολιτικών και μέτρων Ασφάλειας στα σχολεία των ΗΠΑ έχουν τις ρίζες τους πολύ πριν το 2000 , με αφορμή αυτά τα γεγονότα δημιουργήθηκαν οι κατάλληλες συνθήκες για την ταχύτατη επικράτηση τους.(9,10,16)
Η ΕΥΘΥΓΡΑΜΜΙΣΗ ΤΡΙΩΝ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΩΝ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΩΝ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΜΕ ΣΥΝΙΣΤΑΜΕΝΗ ΤΗΝ “ΑΣΦΑΛΕΙΑ”.
Τρεις είναι οι κυριότεροι Νόμοι (πολιτικές) για την Εκπαίδευση που ευθυγραμμίστηκαν με κοινή συνισταμένη την ασφάλεια, διαμορφώνοντας ένα ασφυκτικό πλαίσιο λειτουργίας στα δημόσια σχολεία, ταυτόχρονα με σοβαρές περικοπές σε κρατικές χρηματοδοτήσεις (κυρίως από το 2003 και μετά.) (4,8,28,16)
1. NCLB—No Child Left Behind Act, - Νόμος “Κανένα παιδί αφημένο πίσω” (2002)
Με το Νόμο αυτό, ο οποίος στην ουσία αποτελεί την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση του Bush, τέθηκαν στόχοι για κάθε δημόσιο σχολείο, συμπεριλαμβανομένων και κριτηρίων για την λήψη κατάλληλων μέτρων ασφάλειας. Θεσμοθετήθηκε ηαξιολόγηση των σχολείων και των μαθητών με βάση τις επιδόσεις των παιδιών σε τεστ δεξιοτήτων (ανάγνωση, μαθηματικά κλπ).
Ένας πολυσυζητημένος και “φιλόδοξος” στόχος αυτού του Νόμου είναι ότι, μέχρι το 2014, όλοι οι μαθητές, θα πρέπει να μπορούν να έχουν το ίδιο, μετρήσιμο με τεστ, επίπεδο δεξιοτήτων! Ανάλογα προσαρμοσμένοι στόχοι ,με έμφαση στην απόκτηση δεξιοτήτων, τέθηκαν και στα άτομα με ειδικές ανάγκες και ψυχιατρικές διαγνώσεις. (8,11)
Καθορίστηκε, ακόμη, ότι θα γίνονται αποδεκτά μόνο ερευνητικά δεδομένα τα οποία είναι αυστηρά μετρήσιμα , αποκλείοντας κάθε άλλο μέσο αξιολόγησης (π.χ. έρευνες με έμφαση σε ποιοτικά δεδομένα). Τα σχολεία και οι τάξεις που δεν ανταπεξέρχονταν στα τεστ αξιολόγησης για μεγάλο χρονικό διάστημα, ή αυτά που δεν συμμορφώνονταν με τα επιβαλλόμενα μέτρα ασφαλείας, αξιολογούνταν αρνητικά, και στοχοποιούνταν.* (8,11)
* <“Persistently dangerous” school— μέτρο που προβλέπεται στο νόμο NCLB και δείνει το δικαίωμα μεταφοράς μαθητών από ένα σχολείο που έχει χαρακτηριστεί “επικίνδυνο” σε άλλο, που θεωρείται ασφαλές, μέσα στην ίδια περιφέρεια. Η κάθε πολιτεία θέτει τα δικά της κριτήρια για το πότε ένα σχολείο χαρακτηρίζεται “σταθερά επικίνδυνο”>
2. Safe and Drug Free Schools and Communities - (Ο Νόμος για Ασφαλή και χωρίς ναρκωτικά σχολεία καικοινότητες.) (1994, 2001)
O Νόμος του 1994 καθώς και η αναθεώρηση και ενσωμάτωση του, το 2001 στο Νόμο “No Child Left Behind” συνδέθηκε, στην πράξη, με το δόγμα της “μηδενικής ανοχής” (zero tolerance), το οποίο προήλθε από τις στρατιωτικές ακαδημίες των ΗΠΑ. Στο νόμο προβλέπονταν, εκτός των άλλων, οριστικές αποβολές από το σχολείο για μαθητές που είτε κατείχαν είτε έφεραν όπλο ή ναρκωτικά , απαγορεύσεις που σχετίζονταν με το κάπνισμα και την χρήση αλκοόλ και η υποχρέωση για λήψη μέτρων ασφαλείας από όλα τα σχολεία. Για την υποχρεωτική λήψη μέτρων ασφαλείας προβλέπονταν μεγάλες κρατικές χρηματοδοτήσεις στην αναθεώρηση του 2001. (12,13,14)
Κάθε πολιτεία μπορούσε να νομοθετήσει ειδικά μέτρα στη βάση όσων προέβλεπε ο «Νόμος για Ασφαλή από Ναρκωτικά σχολεία και κοινότητες». Σε πολλές σχολικές περιφέρειες υιοθετήθηκαν πολύ αυστηρά κριτήρια, από πολύ μικρές ηλικίες, για το ποιές συμπεριφορές συνιστούν παραβάσεις σύστασης συμμορίας , σεξουαλική παρενόχληση, bullying, ή, απλώς, σχολικές παραβάσεις. Ακόμη, εφαρμόστηκαν μέτρα απαγόρευσης κυκλοφορίας ανηλίκων στις ώρες μαθημάτων γύρω από τα σχολεία και τις βραδινές ώρες. Στην πράξη, η εφαρμογή του Νόμου ξεπέρασε, κατά πολύ, την αποβολή για σοβαρά παραπτώματα και επεκτάθηκε στην επιβολή μέτρων για πολύ μικρότερα παραπτώματα και στην καθιέρωση μιας κουλτούρας απόλυτης πειθαρχίας στα σχολεία που φαίνεται ότι στοχοποιούσε περισσότερο Αφροαμερικάνους και Ισπανόφωνους μαθητές.
< Η Μεταρρύθμιση του Νόμου οδήγησε σε μία χωρίς προηγούμενο, διόγκωση της χρήσης Ιδιωτικής αστυνομίας στα σχολεία. Τα ποσοστά οριστικών αποβολών από το σχολείο αυξήθηκαν πολύ τα τελευταία 10 χρόνια και στράφηκαν κυρίως κατά μειονοτήτων . Σε άλλες σχετικές έρευνες, προκύπτει ότι οι Αφροαμερικανοί , Ισπανόφωνοι και μαθητές ειδικής εκπαίδευσης (special education students-IDEA) , αποβάλλονταν, έπαιρναν κλίσεις ή συλλαμβάνονταν για σχολικές παραβάσεις σε μεγαλύτερο ποσοστό από τους άλλους.> (15,16,34,38,60,62,63)
3. IDEA— Individuals with Disabilities Education Act -1994 ( “Εκπαίδευση ατόμων με ειδικές ανάγκες”) (Αναθεώρησητου 2004)
Ο Νόμος αυτός για την Ειδική Αγωγή έθετε τις βάσεις για «ισότιμη μεταχείριση των ατόμων με ειδικές ανάγκες στο δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα και κατοχύρωνε το δικαίωμα τους να λαμβάνουν κατάλληλη-ειδική εκπαίδευση μέσα στα δημόσια σχολεία και όχι απαραιτήτως σε ειδικούς χώρους, όπως τα ειδικά σχολεία».(2,17) Οι στρεβλώσεις, όμως, στην εφαρμογή του Νόμου είχαν αντιφατικά αποτελέσματα. Στην πράξη, επισκιάστηκε από το δόγμα της ασφάλειας στα σχολεία και ευθυγραμμίστηκε αναγκαστικά με τις δύο προαναφερόμενες πολιτικές- Νόμους. Όταν μετακινήθηκαν, μαζικά, χιλιάδες μαθητές με ειδικές ανάγκες ή ψυχιατρικές διαγνώσεις στα δημόσια σχολεία ,χωρίς επαρκείς πόρους, οι ανάγκες τους παραμερίστηκαν από ένα περιβάλλον ταυτόχρονα υποβαθμισμένο και ιδιαίτερα ανταγωνιστικό. (6,16,28,61)
ΕΝΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΠΟΥ ΕΥΝΟΕΙ ΤΙΣ ΚΑΘΗΛΩΣΕΙΣ ΔΙΑΜΟΡΦΩΝΕΤΑΙ
Την ίδια περίοδο, κυρίως από το 2003 και μετά, (εξαιτίας και του πολέμου στο Ιράκ) πραγματοποιήθηκαν μεγάλες περικοπές στην Εκπαίδευση και σε κοινωνικές παροχές . Παρά τους αρχικούς φιλόδοξους προϋπολογισμούς για την Εκπαιδευτική Μεταρρύθμιση, τα δύο πρώτα χρόνια εφαρμογής του Νόμου “No child left behind” , έκτοτε, όλοι οι προϋπολογισμοί που ακολούθησαν , οδήγησαν σε τεράστιες περικοπές που αυξάνονταν κάθε χρόνο. Μεγάλο μέρος των χρηματοδοτήσεων , ούτως ή άλλως, απορροφούνταν από τα δεκάδες προγράμματα που εξυπηρετούσαν την απόκτηση δεξιοτήτων, την αξιολόγηση και την ασφάλεια. (12,13,61) Ο συνδυασμός περικοπών και αξιολόγησης στα σχολεία οδήγησε σε μία κατάσταση που περιγράφεται ως χαοτική και διαλυτική. Πολλά σχολεία για να επιβιώσουν συγχωνεύτηκαν, και δάσκαλοι απολύθηκαν. Σε πολλές περιφέρειες υιοθετήθηκαν σχολικές εβδομάδες 4 ημερών ή αυξήθηκε ο αριθμός των μαθητών στις τάξεις. Εναλλακτικά προγράμματα και δραστηριότητες διακόπηκαν. Παράλληλα, έγιναν περικοπές στην Υγεία και την Κοινωνική ασφάλιση(Medicare, Medicaid) με μέτρα που κυρίως στόχευαν στις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, όπως εθνικές μειονότητες και άτομα με ειδικές ανάγκες. (18,19,20,21,22,23) Αποκορύφωμα η κρίση του 2008, που δημιούργησε, επιπλέον, εκατοντάδες χιλιάδες ανέργους, ανασφάλιστους και άστεγες οικογένειες. Ο αριθμός των παιδιών σε κατάσταση επισφαλούς στέγης, εξαιτίας της Κρίσης των στεγαστικών δανείων, εκτιμήθηκε σε περίπου 2.000.000. Τα περισσότερα από αυτά τα παιδιά, όπως έχει καταγραφεί, αντιμετώπισαν σοβαρές συναισθηματικές διαταραχές και προβλήματα προσαρμογής σε οποιοδήποτε σχολικό πλαίσιο, και ακόμη πιο συχνά άλλαζαν και αλλάζουν σχολεία για διάφορους λόγους (24)
Οι μαθητές, ανεξαρτήτως ειδικών συνθηκών που μπορεί να αντιμετώπιζαν, έπρεπε να προσαρμοστούν στο γενικό επίπεδο δεξιοτήτων, που έθετε ο Νόμος NCLB, για να μην αξιολογηθεί αρνητικά όλο το σχολείο.
Την περίοδο αυτή εκτιμάται ότι ο αριθμός των διαγνώσεων διαταραχών του αυτιστικού φάσματος και Διαταραχής Ελλειμματικής Προσοχής / Υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ) στις ΗΠΑ αυξήθηκε με μεγαλύτερους ρυθμούς από ό,τι τα προηγούμενα χρόνια αν και τα ακριβή αίτια αυτής της αύξησης δεν έχουν ερευνηθεί επαρκώς. (Η επικράτηση της ΔΕΠΥ αυξήθηκε κατά 21.8% μέσα σε 4 χρόνια (2003-2007). Σε απόλυτους αριθμούς εκτιμάται ότι ο αριθμός των παιδιών ηλικίας 4-17 ετών με αναφερομένη διάγνωση ΔΕΠΥ αυξήθηκε από 4,4 εκ. το 2003 σε 5,4 εκ. το 2007. Η επικράτηση του Αυτισμού αυξήθηκε κατά 57% από το 2002 έως το 2006.). (25,26,27)
Υπάρχουν αναφορές ότι, σε αρκετές περιπτώσεις, γονείς αιτούνταν την υπαγωγή των παιδιών τους στο “ειδικό καθεστώς” του Νόμου IDEA, προκειμένου να έχουν ειδική μεταχείριση και πρόσβαση σε κοινωνικές παροχές (25,26,27).
Οι πολύ μεγάλες ανάγκες των παιδιών με σοβαρές ψυχιατρικές διαγνώσεις αντί να απαντηθούν με εναλλακτικές θεραπευτικές προτάσεις και ενίσχυση σε υλικούς και ανθρώπινους πόρους, απαντήθηκαν με τους ίδιους ή και περισσότερο βίαιους τρόπους, όπως και πριν (μέσα στα ιδρύματα και τα Ειδικά Σχολεία). (6,28,29)
Σε ένα τόσο ανταγωνιστικό σχολικό περιβάλλον , επικράτησαν οι πιο σκληρές ιδρυματικές πρακτικές και πολύ συχνά η απομόνωση ή η καθήλωση, μέσα στα σχολεία, μπορούσε να ενσωματωθεί στο Εξατομικευμένο Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα του μαθητή με Ειδικές Ανάγκες (IEP -Individualized Education Program). Οι πρακτικές καθήλωσης και απομόνωσης εφαρμόζονται ή από τους δασκάλους, που έχουν πάρει ειδική εκπαίδευση γι΄ αυτό, ή από εντεταλμένο ειδικό προσωπικό (security -Sro's).(16,28,29,30,56) Τα μέτρα φυσικού και μηχανικού περιορισμού των μαθητών και οι θεραπείες αποστροφής περιλαμβάνουν:
- Κλειστές απομονώσεις (ήσυχα δωμάτια), ή απομάκρυνση από την τάξη και περιορισμό σε ειδικούς χώρους (time out) .
- Καθηλώσεις με ιμάντες σε ειδικά καθίσματα (rifton chair), που υποτίθεται ότι προορίζονται για υποβοήθηση της ασφαλούς ορθοστάτησης και κίνησης σε παιδιά με κινητικά προβλήματα.
- Τεχνικές φυσικής καθήλωσης (ακινητοποίησης) δανεισμένες από πολεμικές τέχνες και φυλακές, που είτε ακινητοποιούν τα παιδιά, για πολύ ώρα κάτω στο πάτωμα, είτε ασκούν έλεγχο του σώματος και των κινήσεων τους. (π.χ “Primary Restraint Technique” , “team control position”, “transport position”, take down , prone restraint, “basket hold” ). (1,2,3,4,5,6,30,56,58)
“ ΜΙΑ ΘΕΣΜΟΘΕΤΗΜΕΝΗ ΚΑΘΗΛΩΣΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΚΑΛΗ ΚΑΘΗΛΩΣΗ ...”
Σχεδόν ταυτόχρονα με την εφαρμογή των καθηλώσεων στα σχολεία αναπτύχθηκε ένα δαιδαλώδες και αμφιλεγόμενο σύστημα σχολικών, πολιτειακών κανονισμών και πρωτοκόλλων σε σχέση με “το πρόβλημα”.
Η εφαρμογή ή όχι κανονισμών ομαδοποιείται περίπου ως εξής:
· Σε 19 πολιτείες δεν υπάρχει καμία νομοθεσία ή κανονισμός σχετικά με την χρήση των μέτρων αυτών στα σχολεία.
· Σε 7 πολιτείες εφαρμόζονται, μεμονωμένα, κάποιοι κανονισμοί σε ορισμένα σχολεία ή/και τίθενται περιορισμοί μόνο για ορισμένα μέτρα (π.χ . επιτρέπεται μόνο η απομόνωση).
· Σε 17 πολιτείες απαιτείται το καθορισμένο προσωπικό των σχολείων να λαμβάνει «ειδική εκπαίδευση» στην εφαρμογή περιοριστικών μέτρων.
· Σε 13 πολιτείες απαιτείται, πριν την εφαρμογή, συγκατάθεση (κηδεμόνων) όταν πρόκειται για «προβλέψιμη χρήση» και δεν τίθεται κανένας περιορισμός σε επικίνδυνες καταστάσεις.
· Σε 19 πολιτείες απαιτείται ενημέρωση των γονιών μετά την εφαρμογή των μέτρων.
· Σε 2 πολιτείες απαιτείται η σύνταξη «ετήσιας αναφοράς» για την εφαρμογή των μέτρων
· Σε 8 πολιτείες απαγορεύεται μόνο η χρήση της φυσικής καθήλωσης στο πάτωμα (με το πρόσωπο κάτω) και«τεχνικών φυσικής καθήλωσης» που εμποδίζουν την αναπνοή. (1)
Παρόλες τις επιμέρους ρυθμίσεις ή δήθεν περιορισμούς, που μπορεί να βρεί κανείς, κοινός τόπος όλων είναι η παραδοχή, καταρχήν, της αναγκαιότητας χρήσης των μέτρων αυτών στα σχολεία. (4,6) Καμία ουσιαστική αμφισβήτηση της εφαρμογής περιοριστικών μέτρων δεν υπάρχει σε κανένα κανονισμό. Αντιθέτως, ακόμη και αυτοί οι ίδιοι οι κανονισμοί που τίθενται, οδηγούν επισήμως στην καθιέρωση μιας κατασταλτικής εκπαιδευτικής κουλτούρας όπου οι καθηλώσεις μπορεί και να αυξάνονται. (28,29,30,65 )Επιτρέπονται σχεδόν όλα τα περιοριστικά μέτρα, αρκεί κανείς να έχει εκπαιδευτεί στην εφαρμογή τους και στην καταγραφή τους. Ακόμη περισσότερο, επιβάλλεται με πολιτειακούς νόμους η εκπαίδευση των δασκάλων στα σχολεία ώστε να μπορούν να εφαρμόσουν ακριβώς αυτά τα μέτρα. Παράλληλα, καθιερώθηκε και στα σχολεία η σχετική τεχνογνωσία για την διαχείριση δύσκολων καταστάσεων (crisis management).(28,29,30,56,58)
Τεχνογνωσία που, στις περισσότερες των περιπτώσεων, τελικά , εξ-αντλεί την χρησιμότητα της στην απάντηση ερωτημάτων όπως:
Τί σημαίνει προβλέψιμη χρήση καθήλωσης; Πότε απαιτείται ενημέρωση; Πώς καταρτίζεται και στοιχειοθετείται ένα επαρκές πρωτόκολλο που διασφαλίζει τον δάσκαλο από νομικές συνέπειες; Πώς γίνονται οι ετήσιες αναφορές; Πώς καθηλώνει κανείς “σωστά”; (1,6)
ΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ ΜΕ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΤΙΣ ΕΤΑΙΡΙΕΣ SECURITY.
Με αφετηρία τις πολιτικές για την ασφάλεια στα σχολεία ως αναπόσπαστο κομμάτι των Νόμων για την εκπαίδευση επιχειρήθηκε η πρόσμιξη αυτών των πολιτικών με εκπαιδευτικά προγράμματα και χρηματοδοτήσεις, σε τέτοιο βαθμό, που διοχετεύτηκε μεγάλο μέρος εθνικών πόρων, με πλάγιο τρόπο, σε εφαρμογή αμφιλεγόμενων εκπαιδευτικών μέτρων και δράσεων από ιδιωτικές εταιρίες ασφάλειας (security), ή εξειδικευμένες εταιρείες εκπαίδευσης δημόσιων λειτουργών (δασκάλων, λειτουργών ειδικής αγωγής, εργαζομένων της υγείας) στην αντιμετώπιση κρίσεων.(31,32,33,34,35,36,58) . Από το 2001 έως το 2009, πάνω από 4,5 δισ δολλάρια , (500εκ δολλάρια , κατά μέσον όρο, κάθε χρόνο) χρηματοδότησαν, από τον κρατικό προϋπολογισμό, μόνο δια μέσου του συγκεκριμένου Νόμου (SDFSC Act) της Εκπαιδευτικής Μεταρρύθμισης, την Ασφάλεια και Πρόληψη του εγκλήματος στα σχολεία με προγράμματα που υλοποιούνταν στην πλειονότητα τους από Ιδιωτικές εταιρίες Ασφάλειας. Mέχρι και το 60% αυτών των χρηματοδοτήσεων αφορούσαν σε εγκατάσταση τεχνολογικού εξοπλισμού ασφάλειας και προσλήψεις σχολικών αστυνομικών (20% και 40% αντιστοίχως).(12,13,14,15,16,33,10,38,40,55, 57,59)
Οι εταιρίες αυτές, είτε είναι καθαρά κερδοσκοπικές είτε πρόκειται για μικτούς οργανισμούς συνεργασίας Ιδιωτικού και Δημόσιου τομέα και ΜΚΟ. Σε αρκετές περιπτώσεις αποτελούν θυγατρικές εταιρειών στον τομέα της ασφάλειας με εθνική ή πολυεθνική εμβέλεια. Ανάλογα με το χώρο στον οποίο δραστηριοποιούνται, προσαρμόζουν τη λειτουργία τους από περισσότερο σε λιγότερο κατασταλτική, ή και την μεταλλάσουν σε προληπτική, συμβουλευτική για την ασφάλεια (π.χ. στην προσχολική και σχολική ηλικία).(64) Η δράση των οργανισμών αυτών και των υπηρεσιών που παρέχουν ποικίλει σε έκταση και σε βάθος : άλλες είναι απόλυτα εξειδικευμένες στην ασφάλεια και πρόληψη στα σχολεία και αναλαμβάνουν ένα πλήρες φάσμα σχολικών δραστηριοτήτων - μέχρι και την “βοήθεια για μελέτη στο σπίτι”. Άλλες αναπτύσσονται ευρέως σε σχέση με ζητήματα ασφάλειας σε πολλούς τομείς όπως, προστασία εμπορικών κέντρων και περιπολίες σε γειτονιές, ασφάλεια σε οργανισμούς Υγείας, βιομηχανία του θεάματος , ασφάλεια σε κρίσιμες Υποδομές (π.χ. Ενέργεια, Εργοστάσια, Αεροδρόμια), προστασία επιχειρήσεων και επιχειρηματιών στο Mεξικό, φύλαξη συνόρων, προγράμματα οχύρωσης εταιριών σε απεργίες και εργατικές αναταραχές (!) . (40,55,35,64)
Ειδικά στα σχολεία, οι “ολοκληρωμένες” υπηρεσίες που παρέχονται, ανάλογα με την Εταιρεία ή τον Οργανισμό που αναλαμβάνει την κάθε χρηματοδοτούμενη δράση, περιλαμβάνουν :
- Εκπαίδευση δασκάλων και λειτουργών ειδικής αγωγής σε τεχνικές αποκλιμάκωσης και εφαρμογή τεχνικών φυσικής καθήλωσης από πολεμικές τέχνες. (28,29,30,58)
- Προγράμματα δημιουργίας προφίλ μαθητών για αξιολόγηση του κινδύνου που διατρέχουν να εξελιχθούν σε εγκληματίες (profiling). Σε ορισμένα προγράμματα καλούνται οι μαθητές να αξιολογήσουν τις "ύποπτες συμπεριφορές" συμμαθητών τους με βάση 40 κριτήρια. (41,42,43,44,40,57,64)
- Σχεδιασμό πρωτοκόλλων για την εφαρμογή “απομόνωσης” και φυσικών και μηχανικών καθηλώσεων και εκπαίδευση εργαζομένων (δασκάλων κλπ) στην στοιχειοθέτηση και συμπλήρωσή τους . (28,29,30)
- Το Θεσμό του μέντορα-security (συμβούλου σχολικού αστυνομικού). Θεσμός που υλοποιείται σε συνεργασία και με την Αστυνομία όπου σχολικοί αστυνομικοί αναλαμβάνουν ρόλους εκπαιδευτή, καθοδηγητή ,βοηθούν τους μαθητές στη μελέτη , η υποστηρίζουν εξωσχολικές δραστηριότητες (after school programs) κ.α.(11,12,13,14,15,16,35,59,64)
- Επιβολή των κανονισμών της κάθε σχολικής περιφέρειας και υλοποίηση Αντιναρκωτικών και anti-bullying πολιτικών.π.χ. Μέτρα απαγόρευσης κυκλοφορίας γύρω από τα σχολεία.(51,52,53) Διενέργεια συλλήψεων για διάφορα παραπτώματα, όπως το “σκασιαρχείο” ή το κάπνισμα. Επιβολή προστίμων κ.α. Οι σχολικοί αστυνομικοί – security μπορεί σε αρκετές περιπτώσεις να οπλοφορούν ή να έχουν εναλλακτικά όπλα ακινητοποίησης (όπλα ηλεκτροσόκ (taser guns), σπρέυ πιπεριού κ.α.) (11,12,13,14,15,16,33,34,35,36,59)
- Εγκατάσταση και τεχνική υποστήριξη ολοκληρωμένων συστημάτων ασφαλείας (ανιχνευτές μετάλλου, κάμερες, πρόσβαση σε μαθητικά μητρώα, καταγραφή δεδομένων, ανάλυση δεδομένων, αξιολόγηση κινδύνων με βάση αυτά τα δεδομένα, σύνταξη αναφορών ασφαλείας).(11,12,13,14,15,16,40,57)
